Rozdzial 1.1

Żółwie (nazwa systematyczna nieustalona, zobacz Nomenklatura) – rząd owodniowców z gromady zauropsydów (Sauropsida)[1] lub według linneuszowskiej klasyfikacji rząd z gromady gadów (Reptilia). Rząd żółwi dzieli się na 2 podrzędy, 14[2] rodzin i obejmuje 356 gatunków oraz 122 podgatunki żyjące w czasach nowożytnych, tj. od 1500 roku n.e. W tym czasie wyginęło 7 gatunków oraz 3 podgatunki

Rozdzial 1.2

Występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, lecz zdecydowana większość to mieszkańcy ciepłej i umiarkowanej strefy wszystkich kontynentów oraz wysp oceanicznych i oceanów. Istnieje kilka gatunków żółwi, które zamieszkują Amerykę Północną, Europę i Australię, gdzie występuje klimat umiarkowany (mroźna zima lub bardzo gorące lato). Gatunki te potrafią przetrwać w takim klimacie, ponieważ zapadają w sen zimowy (hibernacja) lub sen letni (estywacja). Jedynym żółwiem występującym na terenie Polski w granicach swojego naturalnego obszaru występowania jest żółw błotny. Czasem spotykane są gatunki obce polskiej faunie m.in.: żółw stepowy, żółwiak drapieżny, żółw jaszczurowaty, żółw ostrogrzbiety, żółw grecki, żółw czerwonolicy – zostały one introdukowane

Rozdzial 1.3

Charakteryzują się obecnością pancerza chroniącego cały tułów. Wśród żółwi spotyka się gatunki zarówno mięsożerne, jak i roślinożerne, wodne i lądowe. Wszystkie są jajorodne. Zapłodnienie wewnętrzne odbywa się za pomocą narządu kopulacyjnego. Żółwie, pomimo tego iż są mniej zróżnicowane morfologicznie od innych gadów, potrafiły opanować najróżnorodniejsze środowiska poczynając od mórz, a na terenach pustynnych kończąc.

Rozdzial 1.4

W tradycyjnej klasyfikacji linneuszowskiej jako nazwę systematyczną dla rzędu żółwi najpowszechniej stosowano w przeszłości nazwy Testudines, Testudinata i Chelonia[5]. Nazwa Chelonia została użyta dla rodzaju żółwi z rodziny Cheloniidae, a tym samym nie można stosować jej dla rzędu. Z kolei nazwa Testudines, przypisywana Linneuszowi (1758), była przez niego używana jako liczba mnoga od rodzaju Testudo, a Testudines Batsch, 1788 odnosi się nie do rzędu, lecz rodziny znanej obecnie pod nazwą Testudinidae. Nazwy Chelonii Latreille, 1800, Testudinata Klein in Behn, 1760 oraz Testudinata Oppel, 1811 nie mogą być w zgodzie z Międzynarodowym Kodeksem Nomenklatury Zoologicznej stosowane dla rzędu – jego nazwa systematyczna pozostaje nieustalona

Rozdzial 1.5

Żółwie pojawiły się prawdopodobnie na przełomie paleozoiku i mezozoiku, ok. 255 mln lat temu, na co wskazuje datowanie molekularne[10]. Już wcześniej, w środkowym permie żyli ich domniemani przodkowie, roślinożerne parejazaury (Pareiasauria). Paleontolodzy nie odnaleźli jednak form pośrednich, które łączyłyby je z prymitywnymi gadami z karbonu. Ze względu na czaszkę bez otworów skroniowych żółwie tradycyjnie traktowano jako przedstawicieli Anapsida[11] – co wspierają też niektóre nowsze analizy[12] – lub, rzadziej, za lepidozauromorfy[13]. Praktycznie wszystkie analizy molekularne wskazują, że żółwie to diapsydy, które utraciły otwory skroniowe. Na podstawie analizy sekwencji mikroRNA zasugerowano bliskie pokrewieństwo żółwi z lepidozaurami[14], jednak wyniki tych badań zostały skrytykowane[15][16], a niemal wszystkie pozostałe badania molekularne łączą żółwie z archozaurami[17][18][19][10][15][16][20]. Dopiero stosunkowo niedawno dostrzeżono pewne cechy morfologiczne, takie jak budowa kości bocznoklinowej u wczesnych żółwi i Archosauriformes[21], które wspierają hipotezę o bliskim pokrewieństwie żółwi i archozaurów. Również niektóre inne cechy mogą stanowić synapomorfie łączące te dwa klady

zolwie ladowe

Ich wspólną cechą są grube, słupowate kończyny o zrośniętych palcach zakończone pazurami. Karapaks większości tych żółwi jest skostniały i wysoko wysklepiony. Z powodu ciężkiego pancerza nie mogą się szybko poruszać. Ulubionym siedliskiem tych gadów są stepy, busz, półpustynie i sawanny. Zamieszkujące chłodniejsze rejony zimują na lądzie zagrzebane w ziemi.Żywią się przede wszystkim różnymi roślinami, w tym kwiatami, soczystymi owocami, a nawet kaktusami. Zjadają też drobne zwierzęta jak dżdżownice, ślimaki, owady, czasem padlinę.

zolwie morskie

Rozmiar różni się znacznie w przypadku gatunków; jednakże istnieją podobieństwa w diecie i środowisku. Z pewnym wyjątkiem większość żółwi morskich jest mięsożernych i preferuje ciepłe, przybrzeżne środowiska morskie. Żółw skórzasty (Dermochelys coriacea) zamieszkuje środowiska pelagiczne (otwarty ocean). Najwyraźniej podążając za zakwitami swojej ofiary meduzy, przemieszcza się szeroko po oceanach. Długość muszli kilku osobników przekracza 1,6 metra (5 stóp), chociaż niektóre podobno osiągają 2,4 metra (8 stóp). Dorosłe i młode zagadki oliwne (Lepidochelys olivacea) są również w większości pelagiczne, ale znane są z częstych regionów przybrzeżnych, takich jak zatoki i ujścia rzek. Rydlik oliwny i jego krewny, żółw morski Kempa (L. kempii), są małe i mają szerokie zaokrąglone muszle. W wieku dorosłym oba gatunki mają muszle o długości około 58–78 cm (23–31 cali). Skóra skórzasta i zagadki są głównie mięsożerne i zjadają szeroką gamę skorupiaków i mięczaków.

zolwie blotne

Owalny karapaks pokrywają 3 rzędy dużych rogowych tarczek o symetrycznym ułożeniu otacza ściśle do nich przylegający rząd tarczek brzegowych. Palce kończyn nie są zrośnięte, natomiast są spięte w różnym stopniu błoną skórną. Zarówno lądowy jak i wodny. Pancerz wodnych gatunków jest spłaszczony, a lądowych wypukły.Mięsożerne albo roślinożerne, albo też wszystkożerne.